Foh Holler (US) Bluegrass 't Stamineeke Webbekom (10-02-2020) reporter & photo credits: Rootsville info club: 't Stamineeke info band: Fog Holler bookings: Rootstown (Kurt De Bont) © Rootsville 2020

Bluesgrass in "'t Stamineeke" is nu niet eens wereldvreemd maar het plaatsten op de affiche van de Amerikaanse top-formatie "Fog Holler" deed ons toch afzakken naar deze cultuur tempel van Webbekom, een beaulieu van Oranjestad Diest. Niet enkel de pater familias van Gevarenwinkel en ikzelf trotseerden de naweeën van "Ciara", maar ook Eva die dan weer uit bluesdorp Wespelaar kwam overwaaien waarvoor een welgemeende obrigado. En er was zelfs Geert die Werchter durfde te verlaten. Muziek met een banjo dan mag uiteraard ook banjoman Dirk niet ontbreken op het appel. Een aangenaam gezelschap met dito band dus zijn we er klaar voor en daar zijn we dan weer Kurt De Bont erkentelijk voor.

"'t Stamineeke" was weer goed volgelopen wat de temperatuur zo deed stijgen. In die mate zelfs dat die van "Fog Holler" opteerden om zonder rode overjas aan te treden. Wel volledig uniform gekleed en dus werd het van "Four Rednecks Dressed in Black" en zo was er ook een tintje Cash aanwezig. Het zou hun voorlaatste avond gaan worden na een concertlijst van meer dan 26 stuks en ook die van "Fog Holler hadden er duidelijk zin in, dus heel wat "Happy Bluesgrass" op het lijstje.

"Bluegrass" daar zijn we dan weer "Bill Monroe (1911-1996) & The Blue Grass Boys" dankbaar voor en die zal zeker en vast van hierboven met een goekeurend oor te zitten luisteren. Zijn "Bluegrass" wordt hier gebracht door na-volgelingen die het tot in de uiterste perfectie dan weer naar ons over weten te brengen. "Fog Holler" bestaat uit Casey Holmberg (Banjo), Tommy Schulz (Guitar), Noa Laniakea (Contrabas) en David Thiessen (Mandoline).

Openen doen ze met eentje van "Mississippi John Hurt" en zo zijn de enkele blues liefhebbers dan ook weer in hun sas. Na het mooie "Sittin' On The Old Dark Shore" schakelen die van "Fog Holler" een tandje hoger en brengen ze de Apalachen cultuur hier nog dichter naar Webbekom, of toch zeker naar "'t Stamineeke". Stuk voor stuk meer dan uitstekende muzikanten en dat hoor je. Hun eenheid als een "string band" wordt hier perfect geëtaleerd. In een vlotte draai beweging komen ze in een rotatie systeem terecht waardoor ze vloeiend ieder voor zich voor hun "retro mic" komen te staan. Een sound die zo uit de voorbije era van de fifties komt overwaaien en ook al zijn vele nummers niet al te vrolijk toch ervaren we hier deze bluegrass als één en al happiness. Het weerspiegelt zich ook op de gezichten aan de aanwezigen, alleen "ons" Eva die lacht dan weer altijd.

Met "The Pines" aka "Black Girl" aka "Where Did You Sleep Last Night" denken velen hier misschien aan Nirvana maar het was "Huddie William Ledbetter" aka "Lead Belly" (1888-1949) die ons in 1944 liet kennis maken met deze ballad. Zo weten ook Eva en ikzelf dat onze vrienden "BMIII" uit San Diego Cal. het steevast komen te brengen. Het wordt nog mooier wanneer ze van "Hank Williams" (1923-1953) diens "Never Get Out Of This World Alive" komen te brengen, een nummer dat toch ook bij de grootste hits van deze Amerikaanse country-zanger mag worden gerekend. Tijd ook voor de koffie en wat socialzing en om ook de gemiste kans te bespreken van die van '69 om gisteren drie van hetzelfde bouwjaar op het podium te hebben gemist. Kathleen Vandenhoudt, Nils De Caster en Bruno Deneckere (concert report).

Bij de instrumentale nummers komt de banjo dan meestal in de spotlights te staan en zo glinsteren de oogjes dan weer van onze "banjoman" Dirk. Blijkt plots dat twee zielen elkaar weten te vinden doordat ze trotse eigenaar zijn van dit instrument. Nu de "Vic" nog en we hebben een Belgische variant van "We Banjo 3". Juist wanneer we denken dat deze "Happy Bluegrass" en eentje met een 3/4 maat als "Mississippi Waltz" we het allemaal hadden gehad, dan komen die van "Fog Holler" ons koudweg te pakken met een mooie intieme versie van "Blue Eyes Cryin' In The Rain". Eentje al uit 1947 mijnheer, en toch krijgen er hier velen de krop in de keel, misschien ook wel met in gedachte de versie van Shania Twain. Boa Música!

We laten ons ook nog imponeren door de meesterlijke strelingen van Noa Laniakea op de grote viool met de dikke snaren waardoor veelal gebruikt gemaakt wordt van de "bow", maar ook door hun eigen originals als het instrumentale "Traueler" nummers als "Flowers In Her Hair" of het Mexicaans getinte "Buffalo Funeral". Wat hier vanavond als een paal boven water staat is dat iedereen zonder engie uitzondering genoten heeft van deze true believers van "Bill Monroe".

Een andere zekerheid is dat aan alle liedjes een einde komt, ook de mooie. Maaike krijgt ze nog zo ver om er een bisser aan toe te voegen maar dan is het gewoon over and out en dat is minder "happy". "Long Gone Lonesome Blues" van Williams en Monroe dat zal dan weer voor volgend jaar zijn want Kurt kan niet anders of deze uitstekende "string band" terug naar België te halen...Nu nog de Geert en onze banjoman Dirk uit elkaar halen want die zijn beiden in extase, je zou voor minder ;-) Kom Victor we zijn ribbedebie want morgen is er alweer een uitverkochte GOEZOT met "Joel Paterson & The Modern Sounds". De liefhebbers van de filmsterren die moeten dan weer naar "Het Depot" in Leuven voor de country-rock met Kiefer Sutherland.